In het waargebeurde Honour weet Banaz al wie haar gaan vermoorden
‘De laatste man waarmee een meisje mag trouwen, is de man van wie ze houdt. Want als ze zegt dat ze van hem houdt, heeft ze in de ogen van haar familie al iets gedaan dat schaamtevol is. Verboden.” Met deze woorden probeert Rahmat Sulemani (Moe Bar-El) in het eerste deel van Honour aan de Londense rechercheurs uit te leggen waarom de vrouw van wie hij houdt, waarschijnlijk door haar eigen familie is omgebracht.
Het tweedelige drama, dat nu te zien is op BBC First, vertelt het waargebeurde verhaal van Banaz Mahmod, een vrouw uit de Koerdische gemeenschap die in Engeland in 2006 om het leven kwam door eerwraak. Banaz was toen twintig jaar jong. In Honour leren we dat Banaz (Buket Komur) als zeventienjarige was gedwongen te trouwen met een tien jaar oudere man die haar lichamelijk en geestelijk mishandelde. En ook al verkrachtte hij haar, in haar Koerdische gemeenschap in Zuid-Londen is scheiden uit den boze. „Als er iets met mij gebeurt, dan hebben zij het gedaan”, waarschuwt ze op korrelige videobeelden de politie op rustige toon. Een gesprek dat ver vóór haar verdwijning werd gefilmd. Ze had haar man op dat moment tegen de zin van haar familie verlaten voor de man die ze zelf had uitgekozen. En ze wist dat ze gevaar liep.
Het was een van de vijf keren dat Banaz aanklopte bij de politie. Ze bracht zelfs een papier mee met daarop de namen van de mannen die planden haar te vermoorden. Maar de agenten deden niets. De keer dat Banaz na het breken van een ruit in het ziekenhuis belandde, geloofde de vrouwelijke agente niet dat haar vader haar dronken had gevoerd en iets aan wilde doen. De agente omschreef haar in haar verslag als hysterisch en aandacht zoekend. „Ik heb geen ervaring met eerwraak”, zegt deze bits als hoofdinspecteur Caroline Goode (Keeley Hawes) haar op het matje roept. „Haar eigen vader had haar net willen vermoorden dus… What the fuck?” kaatst Goode terug.
Dat Honour de witte Goode, die Banaz’ verdwijning onderzoekt, als hoofdpersoon gebruikt in plaats van het slachtoffer zelf, leverde in Engeland vooraf wat verontwaardiging op. En het drama schurkt inderdaad tegen het white savior-fenomeen aan, zeker omdat Goode de enige lijkt die daadwerkelijk om Banaz geeft. Neemt niet weg dat Honour een spannend, goed gemaakt politiedrama is. Maar het was zonder twijfel sterker geweest als we Banaz en de onderdrukkende wereld die ze probeerde te ontvluchten, ook hadden leren kennen.
Anke Meijer - journalist 