Netflix probeert klant te helpen bij keuzestress
Een handvol Nederlandse tv-zenders, de Belg, BBC 1 en 2, Duitse en Franse zenders en wat sport-, film- en muziekkanalen. Dat was, nog niet eens zo heel lang geleden, het tv-aanbod in Nederland. Overzichtelijk en makkelijk doorheen te zappen.
Maar in het on-demand-tijdperk opent de afstandsbediening een wereld van streamingsdiensten met immense bibliotheken. Wie de grootste van het stel – Netflix – wil uitkijken, moet daar volgens (Amerikaanse) berekeningen vier jaar voor uittrekken.
Door het grote aanbod kun je gemakkelijk overweldigd raken. Om de keuzestress te bestrijden heeft Netflix iets nieuws bedacht. Geen vermindering van het aantal titels, maar een verbetering van het keuzegereedschap.
Zo wordt in Frankrijk een test uitgevoerd met ‘Direct’, een kanaal dat – net als een ouderwetse tv-zender – in real time series en films uitzendt. En wereldwijd wordt nu ‘Play Something’ uitgerold. Vergelijkbaar met de ‘shuffle-functie’ op Spotify.
Eén druk op de knop
De gedachte is dat wie op de keuzepagina van Netflix zonder succes door tien rijen series of films heeft geclickt, wel wat hulp kan gebruiken. Voor wie dan ten einde raad denkt: ‘doe maar iets’ is Play Something bedoeld. Met één druk op de knop direct vanuit de openingspagina (het icoontje is te vinden onder de profielnamen) maakt Play Something de keuze. Voorlopig is Play Something alleen via de tv-app beschikbaar. De optie verschijnt ook op rij tien van de keuzepagina.
Is de serie of film niet naar je gading, dan klik je binnen het minimalistische design makkelijk door naar een volgende titel. Net zo lang tot er iets bijzit waaraan je blijft hangen. Ouderwets zappen dus. Al val je bij deze moderne versie nooit middenin een film of televisieaflevering.
De opties zijn uiteraard niet willekeurig. De functie werkt met hetzelfde algoritme dat bepaalt welke titels op onze persoonlijke zoekpagina’s worden uitgelicht en kijkt naar wat we eerder hebben gestreamd, en naar wat populair is bij andere gebruikers.
Zo is mijn eerste suggestie de nieuwe fantasyserie Shadow and Bone, tevens bovenaan de kijk top-10 van dit moment. Dat het ook de eerste optie is bij het profiel van mijn man, die een wezenlijk andere kijkhistorie heeft dan ik, doet vermoeden dat Netflix de titel wil pushen. Mijn tweede suggestie is Shtisel, een Israëlische serie waar ik eerder aan was begonnen en waarvan Netflix hoopt dat ik het weer wil oppakken. Daarna volgen een nieuwe meditatieserie die me moet helpen in slaap te vallen (om 20.15 uur op zaterdagavond) en een willekeurige aflevering van Modern Family.
Die laatste, aldus de korte omschrijving, omdat ik ‘die andere bejubelde comedyserie The Good Place had gekeken’. Dat ik Modern Family bewust al die tijd heb overgeslagen, gaat aan het algoritme voorbij.
Scheef
Het is niet de enige vergelijking die ietwat scheef gaat. Play Something vertelt me ook dat de gemoedelijke documentaireserie My Love (‘zes verhalen over ware liefde’) een goed idee is omdat het lijkt op The Social Dilemma, een documentaire over het gevaar van sociale media.
De suggesties die Play Something doet zijn eigenlijk dezelfde als op mijn profielpagina. Maar de manier waarop het wordt gepresenteerd – één titel per keer – is een stuk rustgevender. Ook het feit dat de aflevering vanaf het begin start, is minder stressvol dan de drukke previews die de keuzepagina keer op keer opwerpt – en het zorgt ervoor dat je net iets sneller blijft hangen als het openingsbeeld je aanspreekt. Niet voor niets start Play Something de serie Outlander bijvoorbeeld met de tweede aflevering van het tweede seizoen die begint met een seksscène.
Uiteindelijk lepelt de functie niet iets op waar ik naar wil kijken. Maar omdat Play Something de grote hoeveelheid titels waaruit ik moest kiezen verbergt, is er wel minder stress.
***
Anke Meijer - journalist 