Showbiz Kids die op hun vijftiende afgedankt worden
Een van de scènes uit de HBO-documentaire Showbiz Kids die het meest bijblijft, is een archiefopname van Mara Wilson. De ster uit Mrs. Doubtfire en Matilda wordt geïnterviewd in een park. Ze is een jaar of zes en laat voor de camera haar kenmerkende zelfverzekerde glimlach zien als een van haar melktanden opeens loskomt. Met grote ogen van schrik slaat ze haar hand voor haar mond. Daarna geeft ze geroutineerd en lachend antwoord op de vraag die haar werd gesteld om vervolgens angstig ‘oh no’ uit te roepen, twijfelend naar de camera te kijken en dan toch met trillende onderlip naar haar moeder te rennen.
De scène illustreert als geen ander hoe vreselijk dubbel en haast schizofreen het leven van een kindster is. Wilson kan zichtbaar niet besluiten of ze een zesjarig kind mag zijn dat is geschrokken en haar moeder wil of de beroemde, lachende Hollywoodster moet blijven.
Toegezongen door obers
Voor Showbiz Kids kreeg maker Alex Winter, zelf ook (kind)acteur, een indrukwekkend aantal voormalig kindsterren voor de camera. Naast Mara Wilson, die herkend worden vergelijkt met toegezongen worden in een restaurant door de obers voor je verjaardag – ‘het is leuk, maar ook ongemakkelijk en iedereen kijkt toe’ –, komen E.T.’s Henry Thomas, Milla Jovovich (The Fifth Element), Disney-ster Cameron Boyce (die zeer treurig vorig jaar op twintigjarige leeftijd in zijn slaap is overleden), jaren tachtig-ster Wil Wheaton, Diff’rent Strokes’ Todd Bridges, Jada Pinkett Smith en Evan Rachel Wood (Westworld) die op haar negende haar eerste hoofdrol in een film speelde, aan het woord.
En hoewel al deze mensen redelijk goed uit de kinderjaren gekomen zijn, kun je niet anders dan concluderen dat kindster-zijn niet iets is om na te streven. Zeker in Hollywood.https://www.youtube-nocookie.com/embed/92EX29aeEMI?feature=oembed
Iets dat de oplettende lezer wellicht al wist. Het is niet zelden dat een jonge Hollywoodster bezwijkt onder alle aandacht en druk die het vanaf jonge leeftijd voelt. De publiekelijke val of zelfs overlijden van zo’n ster wordt immers breed uitgemeten in de media. Maar door het de kindacteurs zelf te laten vertellen hoe het is, zonder tussenkomst van Hollywoodtypes of experts, maakt deze anderhalf uur durende documentaire goed inzichtelijk waarom.
„Waarin iedereen verzaakte”, zegt Evan Rachel Wood over de mensen om haar heen toen ze een tiener was, „was dat niemand ooit aan me vroeg hoe ik me voelde. Mijn emotionele staat stond gelijk aan hoe het met mijn carrière ging. En zolang die floreerde, gingen ze ervan uit dat het met mij prima ging.”
Wil Wheaton, die in de jaren tachtig op veertienjarige leeftijd doorbrak met dramafilm Stand By Me, vertelt dat hij een oprechte hekel had aan beroemd zijn. „Maar de volwassenen die me hadden moeten beschermen, zeiden alleen ‘Dit is de droom!’. En ze dwongen me in situaties waar ik me niet veilig voelde.”
Plots niet meer gewild
Het feit dat Hollywood geen veilige plek is voor veel kindsterren komt ook uitgebreid aan bod. Wood zegt dat ze is opgegroeid met veel kinderen die acteerden en dat ze van die groep „geen enkele man kent die niet op een of andere manier is misbruikt”. Wat, ondanks de vele #MeToo-onthullingen, schokkend blijft om te horen.
En dan is er natuurlijk dat punt waarop het oh zo grappige kind een onhandige tiener wordt en plots niet meer aantrekkelijk is voor Hollywood. Iets waar vooral de ‘schattigste’ sterretjes, zoals Matilda’s Mara Wilson en E.T.’s Henry Thomas last van hadden.
Diana Serra Cary die op haar vijfde onder de naam ‘Baby Peggy’ een wereldster was van de stomme film, verwoordt het op archiefbeelden nog het best: „Het is bijna alsof je opeens niet meer leeft. Ik had het gevoel dat ik bejaard was op mijn vijftiende. En ik was niet de enige. Al die kinderen waren schattig, gewild, geliefd en van de een op de andere dag, precies op het moment waarop ze volledig ontwikkelde mensen werden, werd ze verteld: dan is het over.”
Anke Meijer - journalist 